منتشر شده در: پنج‌شنبه، 24 آبان، 1403 188 بازدید

آسیب ورزشی در فوتبال
فوتبال ورزشی است که اگر در حد هفته ای ۲-۱ بار و بدون انجام نرمش های قدرتی و استقامتی و کششی انجام شود احتمال آسیب رسانی بالایی را به بدن دارد.
در این بین تقویت عضلات تنه (شکم و ستون مهره) معمولا در بسیاری از فوتبالیست ها مورد غفلت واقع شده و همین امر میتواند موجب افزایش احتمال آسیب شود.
در فوتبال هر بازیکن نه تنها باید مراقب باشد تا دچار کمترین آسیب های ورزشی شود بلکه وی تا حدود زیادی مسئول پیشگیری از وقوع آسیب های دیگر بازیکنان نیز هست.
آسیب های اندام تحتانی در فوتبال
نیمی از آسیب های ورزشی در فوتبال در مچ و کف پا و ۲۵ درصد آنها در زانو ایجاد میشوند.
شایعترین آسیب های اندام تحتانی در فوتبال رگ به رگ شدن مفاصل و کشیدگی های عضلانی است و علت این آسیب ها معمولا کم بودن قابیت انعطاف مفاصل و قدرت عضلات و ادامه ورزشی در حالت خستگی است.
مهمترین عضلات اندام تحتانی که در یک فوتبالیست دچار کشیدگی میشوند عضلات چهارسر در جلوی ران، عضلات همسترینگ در پشت ران و عضلات ادکتور یا نزدیک کننده در کشاله ران است.

عضلات پشت ساق هم بطور شایعی دچار کشیدگی میشوند. مهمترین راه پیشگیری از کشیدگی های عضلانی در یک فوتبالیست انجام صحیح نرمش های کششی قبل از شروع فوتبال است.
آسیب های سر و صورت در فوتبال
ضربات شدید وارد به سر میتوانند موجب اختلال موقت در عملکرد مغز شود که به آن کانکاشن Concussion میگویند. کانکاشن میتواند موجب کاهش سطح هوشیاری، سردرد و تهوع شود.
کانکاشن بندرت بر اثر ضربه سر به توپ ایجاد میشود و عامل آن بیشتر ضربه سر یک بازیکن به بازیکن دیگر یا به زمین یا به دروازه است. شایعترین علت ضربه به سر برخورد سر دو بازیکن است که هر دو میخواهند به یک توپ با سر ضربه بزنند. ممکن است آرنج، بازو و یا حتی پای پازیکن دیگر هم به سر ضربه بزند.
آسیب های اندام فوقانی در فوتبال
مکانیسم آسیب های ورزشی اندام فوقانی در فوتبال معمولا به صورت افتادن روی دست و یا ضربه یک بازیکن به بازیکن دیگر است.
شایعترین آسیب های اندام فوقانی در فوتبال عبارتند از
• دررفتگی شانه
• دررفتگی مفصل آکرومیوکلاویکولار
• رگ به رگ شدن مفصل مچ دست
• شکستگی های مچ دست
چگونه از آسیب های ورزشی در فوتبال پیشگیری کنیم:
فوتبال ورزشی پر انرژی و پر برخورد است و بسیار طبیعی است که احتمال بروز آسیب های ورزشی در آن زیاد باشد. برای اینکه در حین فوتبال کمتر دچار آسیب های ورزشی شویم باید بدنی آماده داشته باشیم.
آمادگی بدن برای فوتبال به معنای افزایش ظرفیت های قلبی تنفسی، افزایش قدرت عضلانی و افزایش قابلیت انعطاف مفاصل است.
ورزشکار باید با انجام مداوم نرمش های هوازی که تعداد ضربان قلب و تنفس را افزایش میدهد بتواند مقاومت خود را بالا برده و توان آن را داشته باشد تا مدت زیادی در زمین چمن بدود خسته نشود. خستگی از علل مهم بروز آسیب های بدنی است.
ورزشکار باید با انجام نرمش هایی کلیه عضلات بدن بخصوص عضلات تنه، گردن و اندام تحتانی را تقویت کند. عضلات قوی موجب پایدار شدن مفاصل شده و احتمال ایجاد آسیب های ورزشی را کم میکند.
همچنین یک فوتبالیست باید با انجام مداوم نرمش های کششی قابلیت انعطاف رباط ها، تاندون ها و مفاصل خود را افزایش دهد. این افزایش انعطاف مانع از بروز بسیاری از آسیب ها میگردد.
استفاده از ابزار ورزشی مناسب
وسایل حفاظتی مناسبی بپوشید. مهمترین آنها ساق بند Shin guard است. در فوتبال آسیب پذیر ترین نقطه بدن ساق است و باید از آن محافظت شود. وسایل و زمین بازی باید درست و مناسب باشند. سطح زمین بازی نباید ناهمواری داشته باشد.
قرار گرفتن پا در این ناهمواری ها میتواند موجب فشار بیش از حد به زانو و مچ پا و زمین خوردن بازیکن و بدنبال آن آسیب های جدی به وی شوند. بهتر است تیرهای دروازه با لایه های فوم نرم پوشانده شود تا در برخورد با بازیکنان آسیب کمتری به آنها وارد شود.
توپ نباید سخت، خیس، سنگین و یا پرباد باشد. این توپ ها به بازیکنان آسیب میرسانند. همچنین بازیکنان کم سن و سال باید از توپ های کوچکتر و سبک تر استفاده کنند.

کلمات کلیدی:
سروش رفیعیپرسپولیسآسیبورزشیدرفوتبال